லியாகத்ஜி

ராமனுடைய வனவாசம் போல பதினாலு வருடம் ஓடி விட்டது ஆனால் இது நிதர்சனம். எம்பிளாய்மென்ட் விசாவில் முன்பு சேர்ந்து ,2018ல் ஓமானை விட்டு Exit ஆகி டக்கென வருஷம் ஓடிவிட்டது. அதிகாலை கனவில் வந்த ஒரு சிரித்த முகம் பல நினைவுகளை கிளறிவிட்டது.

வளைகுடாவில் நல்ல வேலை கிடைத்து குடும்பத்தை கூட்டி போகும் பாக்கியமும் கிடைத்து , நல்ல வீடும், பர்னிச்சரும் அமைந்து , குழந்தைகளுக்கு பள்ளியில் அட்மிசன் கிடைத்து ,என எல்லாம் அமைந்தும் , லைசென்ஸ் மற்றும் சொந்த கார் இல்லை எனில் , உள்ளங்கையில் தேன்நெல்லி இருத்தும், சாப்பிட முடியாது போலத்தான்

2006 சூளையில் நான் போக பின்னால் ஆகஸ்டில் மனைவி மற்றும் மகன் வர , மேற்சொன்ன வசதி எல்லாம் அமைந்து விட்டது, ஆனால் லைசென்ஸ் மற்றும் கார் கொடுப்பினை இல்லை . இதனால் குடும்பத்தை கோவில் ஹோட்டல் சினிமா சிற்றுலா அடிக்கடி சூப்பர் மார்கட் மேலும் கல்விசாரா இதர கலைகளை பையனுக்கு சொல்லி கொடுப்பது என பல முடியவில்லை

எங்கள் வீடு இருந்த அல்குவேரிலிருந்து ஆபிஸ் சுமார் பதினைந்து நிமிட கார் பயணம் .காலை, மாலை, மற்றும் மதிய இடைவேளை சேர்த்த நாலு முறை போக வேண்டும் . ஒவ்வோருமுறையும் ஒவ்வொருவரை நம்பி இருக்கும் சூழ்நிலை.
PRO, டிரைவர் இல்லா லேப் வேனுக்கு லாரி ட்ரிவரை பிடிப்பது , வொர்க்சாப் போர்மன் மைதீன் , அல்லது வொர்க்சாப் தலைமை பக்க்ஷி என பலரின் தயவுடன் ஒரு ஆறுமாதம் கொடுமையாய் ஓடியது

புதிய நாடு புதிய வேலை புதிய சூழ்நிலை, பலதரப்பட்ட புதிய மக்கள் , என நம்மை அட்ஜஸ்ட் செய்து கொண்டு நம்மை proof வேறு செய்யவேண்டும் இடத்தில் வாகனம் ரொம்ப முக்கியம் ஏனெனில் அலுவல் சம்மந்தமாக பலரையும் சந்திக்க வேண்டிய சூழ்நிலை. வாடகைக்கார் அதிகம் இல்லா சமயத்தில் அந்த வசதி கம்பெனி செலவில் உபயோகிக்கலாம் என அக்கவுண்டன்ட் அறிவுரைக்கவும் இல்லை

வீட்டுக்கு போய் வர பட்ட கஷ்டங்களை , ஜீஎம் ராகுலிடம் ஒரு நாள் சொல்லி புலம்பினேன். அப்போதுதான் கம்பனி கணக்கில் வாடகை கார் எடுக்கும் விபரத்தை சொல்லிவிட்டு சட்டென நீ ஏன் லியாகத்தை லைசென்ஸ் வாங்கும் வரை உபயோகப்படுத்த கூடாது என கூறிவிட்டு , உடன் டிஸ்பேட்சை அழைத்து உத்தரவிட ,தேவதூதன் போல் வந்தவர்தான் லியாகத் அலி.

படிய வாரிய டைஅடித்த தலை, சுமார் 55 வயது இருக்கும் சிவந்த தோற்றம், நடுத்தர உயரம் ,தாட்டியான உடல்வாகு , எப்பவும் சிரித்த முகம் , டீக்காக டக் பண்ணிய ஷர்ட் பேன்ட், அரைகுறை இங்கிலீஷ் ,நல்லா அரபி மற்றும் நல்ல ஹிந்தி இதுதான் சைட் சூப்பெர்வைசர் லியாகத்.

லியாகத்தின் தலையாய பணிகள் கான்க்ரீட் போடுவதற்கு கஸ்டமர் சைட் ரெடியா என பார்ப்பது , கான்க்ரீட் பம்பை சரியான இடத்தில் நிறுத்த பிளான் பண்ணுவது , மற்றபடி கஸ்டமரின் பிரதிநீதி,கம்பெனி லாரி டிரைவர்கள் ; பம்ப் ஆபெரேட்டர் ,மற்றும் அனைத்து உற்பத்தி குழுவுடன் விவாதிப்பது சிறு சிறு பிரச்சனைகளை சரி செய்வது , விபத்து நடந்தால் கிரேன் மூலம் வண்டியை ஒர்க்க்ஷாப் கொண்டு வருவது யாரவது சிறு குற்றம் செய்து ஜெயிலுக்கு போனால் வெளிய கொணர்வது என நாள் வாரம் விடுமுறை வருடம் முழுவதும் பயங்கர வேலை. மேற்சொன்ன வேலை நடுவில் தினமும் ஐந்து வேலை தொழுது , ஒர்க்கர்ஸ் கேம்பில் மசூதியை அமைத்து முல்லாக்களை ஏற்பாடு செய்து , ரம்ஜான் உண்ணா நோன்பினை அருமையாக கடைபிடித்து போது , ஹஜ் மற்றும் உம்ரா(காரில் ) சென்று வந்த மிக சிறந்த பக்திமான் .

மேற்கண்ட அலுவல் பணி ஊடே என்னை வீட்லிருந்து காலையில் மதியம் அழைத்து செல்வது மீண்டும் வீட்டில் விடுவது என காரில் பயணம் செய்தபடி அரைகுறை ஆங்கிலத்தில் பேசியபடி ரொம்பவும் நெருங்கி விட்டோம்..

ஒரு வருடம் கழித்து நான் லைசென்சு வாங்கிவிட,பிக் அப் டிராப் குறைந்துவிட்டாலும் என்னின் நிறைய பணிகள் லியாகத்தினாலேயே.மகனையும் மனைவியையும் ஏன் சில சமயம் என் நண்பர்களையும் அவர்களின் குடும்பத்தினருக்கும் சாரதியாக இருந்து சில இடங்களில் இருந்து பிக் செய்வது அல்லது சில இடங்களுக்கு டிராப் செய்வது . கரண்ட் பில் மற்றும் தண்ணீர் பில் கட்டுவது. கடையில் சாமன் வாங்கி வருவது தப்பான பொருட்களை மாற்றி வருவது. நான் ஏற்பாடு செய்யும் பல சமூக நிகழ்சிகளுக்கும் வாகன உணவு அமைப்பாளராக இருந்து பல சிறு ஏற்பாடுகள் செய்வது. பல நேரங்களில் எனக்கு வீட்டிலிருந்து உணவு கொண்டு வருவது மொத்தத்தில் எனது இடது கை ஆகி போனார் .

அலுவகத்திலும் பல வாரந்திர உள் அமைப்பு கூட்டங்களில் டெக்னிகல் மற்று மார்கெட்டிங் விசயங்களை லியாகத் இல்லாமல் நான் முடிவு செய்ய மாட்டேன். ஆபிசில் அவர் என மனசாட்சி போலவே செயல் படுவார் இதற்கு பிரதிபலன் என நான் செய்தது மிக மிக குறைவே. ஒருமுறை அவர் சிறிய தவறுக்கு தண்டித்தும் உள்ளேன்

எங்களது பன்னிரண்டு வருட மஸ்கட் நாட்களில் காலத்திலும் அனைத்து விடுமுறை ஏர்போர்ட் பிக் அப் ட்ரோப் அவரே. பையா என்று என் மனைவி அவரை அன்போடு அழைத்த காரணத்தினால் வருட வருடம் விடுமுறையில் இருந்து நாடு திரும்பும் போது ஒரு செட் ட்ரெஸ்சும் ஸ்வீட்டும் கட்டாயம் அவருக்கு .மேலும் எம் மகனுக்கு தேவைப்படும் என்பதற்காக வாங்கி வந்து, நான் மறுத்து ஆப்பிள் IPAD மற்றும் அவன் அங்கு பள்ளி படிப்பை முடித்து இந்தியா திரும்பிய போது விலையுயர்ந்த மொபைல் ஒன்றை பரிசளித்தார் . இச்சமயத்தில் அவரின் பெரிய மகனின் ஷார்ஜா வீட்டில் குடும்பத்தோடு தங்கியது நினைவில் வந்து போனது.

மேற்சொன்ன விஷயங்கள் ஒரு சராசரி சக ஊழியர் செய்யகூடியவையே .ஆனால் இப்பதிவை, நெகிழ்ச்சியாக நான் எழுத காரணம், எங்கள் கம்பெனியில் பணியில் இறந்தோருக்கு மதம் பார்க்காமல் எவ்வித பலனும் எதிர்பார்க்காமல் லியாகத் குழுவின் தலையாய் இருந்த இறந்தவரின் உடலை தத்தம் நாடுகளுக்கு அனுப்பி வைக்க ஆற்றிய அறம் . உடலை மார்ச்சுவரிக்கு ஏம்புலன்சில் அனுப்பி வைத்து விட்டு , பாஸ்போர்டை கேன்கல் செய்து , எம்பால்மிங் மற்றும் சவப்பெட்டி எற்பாடு செய்து , உடலுக்கு டிக்கெட் எடுத்து கடைசிவரை இருந்து அனுப்பிவைத்துவிட்டு என்னை அழைத்து சொல்வது . மேற்சொன்ன பணியில் நானும் கொஞ்சம் பங்குபெற்தால்தான் இன்னும் இறை என்னை காக்கிறார் போலும்.
பலநாள் காரில் பல விஷயங்கள் நங்கள் பேசி கொண்டு போனாலும் ஒருமுறை கூட எந்த சகாயமும் அவர் கேட்டு கொண்டதில்லை. இருவரின் குடும்பத்தை விசாரித்து கொள்வோம் . நீங்க ஏன் சார் பிசினஸ் பண்ணகூடாது என அடிக்கடி கேட்பார் . அவருக்கு தெரியாது நான் அந்தளவு துணிந்தவனில்லை என்று. எதுவும் கேட்டதில்லை ஆனாலும் அவருக்கு ஓரளவுக்கு நன்மை செய்துள்ளேன் என்ற சிறு திருப்தி உள்ளது

மஸ்கட் வேலையை விட்டு, வீட்டுக்கு வந்தபோது கடைசியாக என்னை டிராப் செய்தார், அதற்கு பின்னர் அவரை பார்க்கவுமில்லை பேசவுமில்லை , ஏனென்று தெரியவுமில்லை .

வாழ்நாளில் முழுதும் லியாகத்தை நினைவில் கொள்ள, அம்மை வந்து நான் படுத்திருந்த போது அவர் தினமும் பறித்து வந்த வேப்பிலை மற்றும் பணம் பெறாமல் கொண்டு தந்த இளநீர் போதும் . இதை எழுதிய போது அவரின் பரிசுத்த அன்பை எண்ணி கண் கலங்கியது உண்மை . ஒரு அண்ணன் ஸ்தானத்தில் இருந்து சுமார் பதினோரு வருடம் மஸ்கட்டில் எங்களை பார்த்துகொண்டார் லியாகத் என பெருமையாக கூறிக்கொள்ளலாம்.

ஒருவேளை எங்கள் பந்தம் முந்தைய ஜென்மம் தொடராகவும் இருக்கலாம்.குறுப்பிட மறந்து விட்டேன் லியாகத்ஜி ஒரு பாகிஸ்தானி..